12 marca 1682 roku doszło w Krakowie do poważnych rozruchów antyżydowskich, które przeszły do historii, jako „der grosjer Schülergeläuf”. Wydarzenie te dość precyzyjnie opisuje Janina Bieniarzówna w 2 tomie Dziejów Krakowa oraz oczywiście Majer Bałaban w 2 tomie Historii Żydów w Krakowie i na Kazimierzu 1304-1868. Zaczęło się od tego, że niejaki Szachna kupił kradzione srebra kościelne, za co został uwięziony i skazany na śmierć przez powieszenie. Zaraz po wykonaniu wyroku studenci rzucili się na Żydów, dotkliwie ich bijąc. Niebawem rozpoczęły się kolejne antyżydowskie zamieszki. W ich wyniku Żydzi schronili się w Szarej kamienicy, natomiast studenci wspierani przez miejską gawiedź próbowali się tam włamać. Padły strzały, które spowodowały śmierć 12-letniego chłopca. Kiedy nie udało się tłumowi wedrzeć do wnętrza kamienicy, rzucił się na dom Pod Wagą, wyłamując…

7 marca 1941 roku został opublikowany w Gazecie Żydowskiej dekret z 3 marca 1941 roku o utworzeniu w Krakowie „żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej”. Wcześniej informacje tą podawano przez megafony oraz na afiszach rozlepianych w mieście. Zgodnie z dekretem ludność nieżydowska zmuszona została w terminie do 30 marca 1941 roku do opuszczenia swoich mieszkań, pod groźbą przymusowego przesiedlenia. Zamknięto cmentarze przy ul. Miodowej oraz ul. Jerozolimskiej. Zmarłych chowano tylko na cmentarzu przy ul. Abrahama. Gazeta Żydowska dalej miała swoją redakcję – poza ternem getta – przy ul Dietla 49, jak również szpitale i instytucje, które wymagały przygotowania odpowiedniego lokalu. Poza gettem – nazywanym przez Niemców Dzielnicą Żydowską – pozostali Żydzi posiadający obywatelstwo państw neutralnych, zmuszeni zostali do szybkiego opuszczenia miasta. Wartym podkreślenia jest fakt, iż ludności „nieżydowskiej” zabroniono pod…

3 marca 1872 roku w Podgórzu (obecnej dzielnicy Krakowa) urodził się Artur Markowicz: malarz oraz grafik. Po ukończeniu gimnazjum, rozpoczął studia na Politechnice Krakowskiej, lecz dość szybko przerwał naukę. W latach 1886-1895 studiował w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leopolda Löfflera, Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Jana Matejki. Od 1896 roku kontynuował naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod kierunkiem Franza von Stucka. W latach 1900-1904 studiował w paryskiej École des Beaux-Arts w klasie Jeana-Léona Gérôme’a. Po powrocie do kraju mieszkał krótko w Tarnowie, później przeniósł się do Krakowa. Jego pracownia mieściła się w żydowskim przytułku dla starców, gdzie portretował jego mieszkańców i tworzył obrazy rodzajowe przedstawiające życie krakowskiego Kazimierza. W latach 1907-1908 mieszkał w Jerozolimie, następnie przez krótki okres we Włoszech. Bardzo dużo podróżował po…

2 marca 1820 roku w Krakowie urodził się Jonatan Warschauer; lekarz, społecznik. Absolwent Gimnazjum św. Anny. Ukończył w 1843 roku Wydział Lekarski na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie prowadził samodzielną praktykę lekarską. Publikował w „Tygodniku Lekarskim”, „Pamiętniku Lekarskim Warszawskim”, „Przeglądzie Lekarskim” oraz „Roczniku Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu”. Jako gorący orędownik niepodległości Polski oraz asymilacji polskich Żydów, wsparł Powstanie Krakowie, za co był więziony. Autor broszury „O spolszczeniu Żydów galicyjskich” wydanej w 1882 roku. W latach 1866–1888 zasiadał w Radzie Miasta Krakowa. W uznaniu dla zasług Jonatana Warschauera, w 1909 roku nazwano jego imieniem dotychczasową ulice Ubogich. Jonatan Warschauer zmarł 10 listopada 1888 roku w Krakowie i jest pochowany na nowym cmentarzu żydowskim. Portret Jonatana Warschauera z albumu Józefa Majera autorstwa Szymona Balicera, pochodzi ze zbiorów Polskiej Akademii…

2 marca 1858 roku w Krakowie urodził się Jakub Judakiewicz syn Julian i Blima Reizla zd. Hauser: radny miasta Krakowa (1902-1925) z ramienia Rady członek komisji wyborczej podczas wyborów uzupełniających do Rady Państwa (1906) i Sejmu Krajowego (1913). Sygnatariusz odezwy z 1911 roku Krakowskiego Stowarzyszenia Kupców domagającej się zwolnienia kupców żydowskich od przymusowego spoczynku niedzielnego jak również sygnatariusz odezwy Żydów polskich w sierpniu 1914 roku, popierającej polskie dążenia niepodległościowe. W latach 1885-1886 członek zarządu Stowarzyszenia ku Wsparciu Żydowskich Uczniów Szkół Średnich „Samopomoc”, członek wspierający działalność komitetu powołanego z inicjatywy J. Warschauera, mającego na celu prowadzenie bezpłatnej kuchni w okresie zimowym przełomu lat 1887-1888 dla ubogich dzieci uczęszczających do szkół publicznych na Kazimierzu i w Dajworze oraz szkoły religijnej „Talmud Tora”. Członek wydziału ściślejszego Komitetu Budowy Muzeum Narodowego…

28 lutego 1871 roku w Krakowie urodził się Henryk Fraenkel syn Wilhelma i Marii z Libanów; przemysłowiec i filantrop. Fraenkel uczył się w Gimnazjum ś. Jacka w Krakowie a następnie ukończył kursy handlowe. Dość szybko podjął pracę w przedsiębiorstwie swojego ojca. W 1890 roku przeszedł do Fabryki Cementu Bernard Liban i Sp. w Bonarce, gdzie awansował na stanowisko dyrektora. Ponadto był jednym z założycieli austriackiego kartelu cementowego i współzałożycielem Fabryki Wyrobów Szamotowych i Fajansowych w Skawinie. Od roku 1905 piastował funkcję radnego miasta Podgórza. W 1913 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego, jednak z uwagi na zły stan zdrowia, nie uczestniczył bezpośrednio w walkach, udzielając się w pracach organizacyjnych. W grudniu 1933 roku otrzymał Medal Niepodległości, a w 1937 roku został odznaczony pośmiertnie Złotym Krzyżem Zasługi. Angażował się…

26 lutego 1867 roku w Krakowie urodził się Aleksander Rosner syn Antoniego: profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, pionier nowoczesnej ginekologii oraz położnictwa w Polsce, wieloletni kierownik katedry kliniki uniwersyteckiej. A. Rosner ukończył III Gimnazjum św. Anny i podjął studia medyczne. Był wyróżniającym się studentem – maxima cum laude. Studia ukończył w 1889 roku, a rok później uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich. Podróżował po Europie odwiedzając czołowe ośrodki badawcze. Dzięki pomocy m.in. Maurycego Madurowicza podjął praktyki u m.in. Ludwika Rydygiera. W roku 1895 obronił pracę habilitacyjną i wyruszył w kolejną naukową podróż po Europie. Po powrocie uzyskał tytuł docenta oraz podjął pracę w szkole położnych. A. Rosner – jak pisze Ryszard W. Gryglewski – potrafił, co zostało szybko dostrzeżone, umiejętnie łączyć praktykę lekarską z pracą naukową, a dydaktykę z…