2 stycznia 1931 roku w Krakowie urodził się Emanuel Elbinger, członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie, inżynier, absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Jego ojciec przed wybuchem II wojny światowej prowadził sklep bławatny w Nowym Brzesku pod Krakowem. Podczas okupacji doświadczył upokorzenia, które okrutny czas wojenny mógł dostarczyć Żydowi. Przez wiele lat był aktywnym świadkiem historii. Spotykał się z wszystkimi, którzy chcieli poznać prawdę tamtych dni. Pomimo grozy tego co przeżył, nigdy nie stracił poczucia humoru. Można go było określić jako dobrego ducha krakowskiej społeczności żydowskiej.
W okresie przedwojennym, aż do wybuchu wojny, mieszkał wraz z rodziną w Brzesku Nowym. W czasie okupacji stracił najmłodszą siostrę zamordowaną przez Niemców podczas zbiorowej egzekucji w 1942 roku, w Charsznicy k. Miechowa oraz matkę, która zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach w 1944 roku, najprawdopodobniej z rąk bandytów. Przez cały okres wojny ukrywał się we wsi Stręgoborzyce u polskich chłopów. Po studiach podjął pracę w Biurze Projektów Kolejowych w Krakowie, a następnie w Kombinacie im. Lenina w Nowej Hucie na stanowisku kierownika utrzymania ruchu. Później pracował w jednej z krakowskich spółdzielni mieszkaniowych na stanowisku inspektora nadzoru. W wyniku czystek antysemickich w 1968 roku w PRL został usunięty z pracy. Płynnie mówił w języku jidysz i był w Krakowie jednym z tych ostatnich, którzy pamiętali ten język z domu.
„Ja zawsze uważałem się za polskiego Żyda. Tu jest mój kraj, choć wywodzę się z odmiennej kultury. Ale jestem Żydem i Polakiem. A zatem mogę powiedzieć za Edelmanem, jestem polskim Żydem” – mówił w jednym z ostatnich wywiadów.
Zmarł 9 czerwca 2017 roku. Spoczywa na cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej