14 listopada 1876 roku w Krakowie urodził się Chaim Hilfstein syn Jakuba i Zofii zd. Rosner; działacz społeczno-polityczny, syjonista. Lekarz specjalista chorób wewnętrznych pracował min. w szpitalu św. Łazarza

Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1897), oraz medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat uzyskał w 1904 roku). W listopadzie 1918 roku członek Żydowskiej Rady Narodowej dla Zachodniej Galicji. Współzałożyciel w roku 1897 Związku Żydowskiej Młodzieży „Przed-świt-Haszahar” będącego pierwszym stowarzyszeniem syjonistycznym w Krakowie. Niemal przez cały okres międzywojenny obok Ozjasza Thona był jednym z liderów Organizacji Syjonistycznej Małopolski Zachodniej i Śląska. Był delegatem na kongresy syjonistyczne w Karlsbadzie (1921), Wiedniu (1925) oraz Bazylei (1927). Współzałożyciel Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Tarbuth” (1922). Od roku 1922 wchodził w skład władz Nowego Dziennika. Wiele uwagi poświęcał szkolnictwu wspierając je na wszystkich poziomach, za co został uhonorowany z okazji swoich 60 urodzin oraz 40-lecia pracy syjonistycznej, nadaniem jego imienia Gimnazjum Hebrajskiemu w Krakowie. Od roku 1929 został wybrany do zarządu Gminy Żydowskiej, gdzie reprezentował syjonistów. Po wybuchu wojny jako jeden z nielicznych krakowskich syjonistów został w Krakowie wchodząc w skład Żydowskiej Samopomocy Społecznej. W czasie pobytu w getcie uzyskał wraz z żoną przydział do grupy Żydów pracujących w „Deutsche Emailwaren-Fabrik” Oskara Schindlera, co uratowało życie jemu oraz jego żonie Marii. Warto podkreślić, że to właśnie Hilfstein pisał dokument, który uchronił Schindlera przed więzieniem.

Po wojnie nie zdecydował się na powrót do Polski i wyemigrował do Izraela. Zmarł 9 maja 1950 roku w Tel-Awiwie.

Na podstawie: Krakowianie. Wybitni Żydzi krakowscy XIV-XX w., Kraków 2006

Fot. Muzeum Krakowa