20 listopada 1927 r. w Krakowie urodziła się Miriam Akavia (dawniej Matylda Weinfeld); pisarka oraz tłumaczka, przewodnicząca Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej w Izraelu. Wychowała się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Oboje rodziców straciła podczas wojny, którą spędziła w krakowskim getcie, obozach KL Plaszow, KL Auschwitz oraz Bergen-Belsen. Gorąca orędowniczka pojednania polska-żydowskiego, za co otrzymała Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. „Zaraz po wojnie myślałam, że moja noga już nigdy tutaj niepostanie. Dzisiaj już wiem, że nie mogę wykreślić Polski, a zwłaszcza Krakowa, z mojego życia” powiedziała kiedyś podczas spotkania z młodzieżą w Polsce. Zmarła 16 stycznia 2015 roku w Tel Awiwie. Do najbardziej znanych jej prac w Polsce zaliczyć należy: Jesień młodości, Kraków 1989Moja winnica, Warszawa 1990Cena, Wrocław 1992Moje powroty, Kraków 2005 fot. PAP, wp.pl

16 listopada 1919 r. w Krakowie urodził się Natan Gross syn Jakuba; reżyser, scenarzysta, producent filmowy, krytyk i historyk filmu, poeta, pisarz, edytor i wydawca publikujący w języku polskim i hebrajskim. Ukończył Gimnazjum Hebrajskie w Krakowie. Maturę zdał w 1938 r. i podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz równolegle na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Niestety wojna przerywa jego edukację. Zaraz na początku wojny starał przedostać się do Lwowa, lecz na wieść o zajęciu miasta przez Sowietów, którą otrzymał niemal na jego rogatkach, zdecydował się na powrót do Krakowa, gdzie pozostał do początku 1941 r. Od tego momentu zaczyna się gehenna okupacyjna rodziny Grossów. Przenoszą się w poszukiwaniu schronienia kolejno do podkrakowskich Czyżyn, Grębałowa, Wieliczki a następnie zostają wysiedleni do krakowskiego getta. W grudniu 1942 r. dzięki…

14 listopada 1876 r. w Krakowie urodził się Chaim Hilfstein syn Jakuba i Zofii zd. Rosner; działacz społeczno-polityczny, syjonista. Lekarz specjalista chorób wewnętrznych pracował min. w szpitalu św. ŁazarzaUkończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1897), oraz medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat uzyskał w 1904 roku). W listopadzie 1918 roku członek Żydowskiej Rady Narodowej dla Zachodniej Galicji. Współzałożyciel w roku 1897 Związku Żydowskiej Młodzieży „Przed-świt-Haszahar” będącego pierwszym stowarzyszeniem syjonistycznym w Krakowie. Niemal przez cały okres międzywojenny obok Ozjasza Thona był jednym z liderów Organizacji Syjonistycznej Małopolski Zachodniej i Śląska. Był delegatem na kongresy syjonistyczne w Karlsbadzie (1921), Wiedniu (1925) oraz Bazylei (1927). Współzałożyciel Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Tarbuth” (1922). Od roku 1922 wchodził w skład władz Nowego Dziennika. Wiele uwagi poświęcał szkolnictwo wspierając je na wszystkich poziomach, za co został…

13 listopada 1888 r. w Chrzanowie urodził się Ignacy Izaak Schwarzbart syn Markusa Saula i Chany z Michalików; adwokat, polityk oraz publicysta. Poseł na Sejm V kadencji (1938-1939), członek Rady Narodowej RP na uchodźstwie, członek Rady Krakowskiej Gminy Wyznaniowej (1924-1936) oraz Rady Miejskiej (1933-1939).Ukończył Gimnazjum w Podgórzu (1908) – późniejsze VI Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki, a następnie prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat w 1913 r.). Po studiach prowadził kancelarią adwokacją. W okresie I wojny światowej służył najpierw w armii austro-węgierskiej a następnie w Wojsku Polskim. W latach 1921–1925 redaktor naczelny syjonistycznego krakowskiego Nowego Dziennika. Należał do Komitetu Administracyjnego Światowego Kongresu Żydów. W czasie Zagłady organizował pomoc dla Żydów. W 1946 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie zaangażował się w działalność międzynarodowych organizacji żydowskich. W instytucie Jad…

3 listopada 1840 r. w Częstochowie urodził się Szymon Dankowicz; rabin postępowy związany z krakowską synagogą Tempel, charakteryzujący się postawą patriotyczną, gorący orędownik porozumienia z Polakami. Absolwent Szkoły Rabinów w Warszawie, Żydowskiego Seminarium Teologicznego we Wrocławiu oraz Wydziału Filozoficzno-Historycznego warszawskiej Szkoły Głównej. Posiadał smichę rabinacką otrzymaną od Dow Bera Meiselsa. W 1862 r. wydał w warszawskiej oficynie Orgelbranda podręcznik do nauki religii mojżeszowej. W latach 1861-1862 uczestniczył w manifestacjach patriotycznych, za co został przez władze rosyjskie aresztowany i zesłany na wygnanie. Brał udział w Powstaniu Styczniowym (1863-1864). Od połowy lat 60. XIX wieku, pełnił funkcję kaznodziei w Synagodze Postępowej w Krakowie. W 1868 r. został mianowany przez prezydenta Krakowa Józefa Dietla, na stanowisko rabina reformowanej Synagogi Tempel na krakowskim Kazimierzu. Uroczyste wprowadzenie Dankowicza odbyło się 18 stycznia 1868 r., będąc wydarzeniem…