3 stycznia 1870 roku w Drohobyczu urodził się Herman Lieberman (Hersz Lieberman). Wywodził się z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Działacz socjalistyczny, adwokat, poseł z ramienia Polskiej Partii Socjalistycznej. Studiował prawo w Wiedniu, Zurychu, Paryżu oraz Krakowie gdzie uzyskał tytuł doktora praw. W latach 1907–1918 poseł w austriackiej Radzie Państwa, jak również już w wolnej Polsce na Sejm Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji (1919-1935). Publikował artykuły min. w „Głosie Przemyskim”, „Robotniku”, „Robotniku we Francji”, „Robotniku Polskim w Wielkiej Brytanii”.
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich, zostając przydzielony do 1 pułku Legionów III Brygady. W 1918 roku bronił legionistów Polskiego Korpusu Posiłkowego oskarżonych o zdradę stanu przez władze austriackie w procesie w Máramarossziget. Za walki pod Kostiuchnówką nad Styrem został odznaczony Krzyżem Walecznych. W styczniu 1919 roku został posłem na Sejm Ustawodawczy, w którym brał udział w przygotowaniu i uchwaleniu – niesłychanie nowoczesnej jak na tamte czasy – konstytucji marcowej. Prowadził kancelarię adwokacką, występował w procesach politycznych doprowadzając do uniewinnienia robotników krakowskich, oskarżonych w związku z krwawymi zajściami z 6 listopada 1923 roku. Warto pamiętać, że w zajściach tych, mających podłoże ekonomiczne, śmierć poniosło 15 robotników, 3 cywilów niebiorących udział w walkach oraz 14 żołnierzy. Był czynnym przeciwnikiem obozu rządowego po przewrocie majowym (1926), za co 9 września 1930 roku został aresztowany, pobity i uwięziony w twierdzy w Brześciu a następnie skazany w tzw. procesie brzeskim. Tym samym zostaje zmuszony do opuszczenia Polski. Udał się do Francji gdzie założył Ligę Obrony Praw Człowieka i Obywatela, wspierał walczącą Republikę Hiszpańską oraz brygady międzynarodowe, w tym rannych ochotników z XIII Brygady im. Jarosława Dąbrowskiego. Podczas II wojny światowej był przewodniczącym Centralnego Komitetu Zagranicznego PPS. Od stycznia 1940 roku był wiceprezesem Rady Narodowej RP, a od września 1941 roku, ministrem sprawiedliwości w rządzie generała Władysława Sikorskiego. Pośmiertnie został odznaczony Orderem Orła Białego.
Herman Lieberman zmarł 21 października 1941 w Londynie.
Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego.