20 sierpnia 1908 r. w Krakowie urodził się Julian Aleksandrowicz; lekarz internista, profesor nauk medycznych, filozof medycyny i hematolog.

Po ukończeniu w 1926 r. VI Gimnazjum im. T. Kościuszki – pisze Aleksander Skotnicki – podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, zakończone dyplomem lekarza w 1933 r. W rok później ukończył również Studium Wychowania Fizycznego UJ. W 1934 r. obronił pracę doktorską dotyczącą badań bioptycznych szpiku, które rozpoczął jeszcze jako student medycyny. Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. jako ppor. Lekarz i przydzielony do 72 pułku piechoty brał aktywny udział w działaniach wojennych. Po ucieczce z obozu jenieckiego wrócił do Krakowa w styczniu 1940 r., ale już w 1941 r. znalazł się w getcie krakowskim, gdzie zorganizował jeden z trzech istniejących tam szpitali. W czasie likwidacji getta zdołał wraz z żoną i dzieckiem przedostać się kanałami na zewnątrz, po czym został na wiosnę1944 r. przeniesiony do oddziałów Armii Krajowej na teren kielecko-radomski. Tamże, w słynnym Korpusie „Jodła”, organizował służbę sanitarną, biorąc czynny udział w walkach jako dowódca plutonu. W uznaniu tych zasług został później odznaczony krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem walecznych, Krzyżami Zasług z Mieczami i innymi medalami wojskowymi.

Julian Aleksandrowicz napisał swoje, wielokrotnie wznawiane, wspomnienia okupacyjne pt. Kartki z dziennika doktora Twardego (ostatnie wydanie, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017 r.)

Julian Aleksandrowicz zmarł w Krakowie 18 października 1988 r., i jest pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty.

Polecamy uwadze wyżej cytowany tekst autorstwa prof. Aleksandra B. Skotnickiego