19 maja 1883 roku w Przemyślu urodził się Maksymilian Rose syn Eliasza; lekarz neurolog, neuroanatom oraz psychiatra. Profesor neurologii i psychiatrii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

Maksymilian Rose ukończył studia medyczne z wyróżnieniem na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W późniejszym okresie pobierał nauki w wielu europejskich klinikach. Min. W latach 1911–1912 był asystentem w kantonalnym Zakładzie dla Umysłowo Chorych w Rheinau w Szwajcarii. Od 1912 roku pracował w pracowni neurologicznej Zakładu Anatomii Opisowej UJ. W okresie I wojny światowej był lekarzem batalionowym w Legionach Polskich, a następnie kierował oddziałem neurologiczno-psychiatrycznym szpitali garnizonowych w Przemyślu i Krakowie. Prowadził też praktykę lekarską. W 1925 roku obejmuje stanowisko kierownika oddziału w Instytucie Cesarza Wilhelma w Berlinie. W 1928 roku został docentem neurologii Uniwersytetu Warszawskiego. Podejmuje również pracę w Szpitalu Psychiatrycznym w Tworkach. W 1931 roku zostaje powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie gdzie kieruje Katedrą Psychiatrii.

Maksymilian Rose był jednym z założycieli i pierwszym dyrektorem Polskiego Instytutu Badań Mózgu w Warszawie, członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności oraz Kuratorem Stowarzyszenia Medyków Studentów Żydów.

Zmarł 30 listopada 1937 roku w Wilnie. Maksymilian Rose został pochowany w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie.

Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego.