20 lipca 1898 r. w Krakowie urodził się Leopold Infeld syn Salomona i Ernestyny zd. Kahane: teoretyk fizyki, autor prac z ogólnej teorii względności (współpracował z A. Einsteinem), teorii pola i elektrodynamiki. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, członek Światowej Rady Pokoju. Sygnatariusz Manifestu Russella-Einsteina, sygnatariusz Listu 34.

Uczęszczał do szkoły Wydziałowej im. Kazimierza Wielkiego, a następnie Akademii Handlowej. Po maturze (1916) podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, kierunek fizyka. W 1920 r. wyjechał na 8 miesięcy do Berlina, gdzie spotkał Einsteina. Po powrocie do Krakowa obronił doktorat (1921). W 1930 r. został asystentem a później docentem na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1933 r. został stypendystą fundacji Rockefellera, jeździł po świecie, wiele publikował. Wojnę spędził z dala od ogarniętej pożogą Europy, w Kanadzie. Posądzony o kontakty z komunistami w Polsce i możliwość sprzedaży im tajemnic wojskowych powrócił do Warszawy. Od 1950 r. był już profesorem na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego a jednocześnie twórcą i pierwszym dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej UW. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk (od 1952) i licznych zagranicznych Akademii. Autor wielu znanych książek, m.in. The Evolution of Physics (z Albertem Einsteinem), 1947, (pierwsze wydanie polskie: Ewolucja fizyki, 1959), Wybrańcy bogów (1950), Albert Einstein (1956), Motion and Relativity (z Jerzym Plebańskim), 1960. Często wracał do Krakowa …

Leopold Infeld zmarł 15 stycznia 1968 r. w Warszawie. Jest pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Czytaj więcej: Krakowianie. Wybitni Żydzi krakowscy XIV-XX w., Kraków 2006