26 września 1899 roku w Krakowie urodził się Ludwik Gintel; piłkarz Żydowskiego Towarzystwa Sportowego Jutrzenka a następnie Cracovii, architekt oraz urzędnik bankowy.

Ludwik Gintel oficjalnie w kronikach piłkarskich zapisał się jako najlepszy strzelec sezonu 1928, zatem nie podlega dyskusji, że jest to jeden z wybitniejszych przedwojennych polskich piłkarzy. Gintel miał jako pierwszy użyć określenia „święta wojna”, mówiąc o derbach Wisły z Cracovią. Od tego momentu to wyrażenie weszło do powszechnego użycia. Pierwsze kroki w futbolu stawiał w Jutrzence Kraków. Klub ten sympatyzował z Cracovią, a nie z pozostającymi w komitywie dwoma innymi krakowskimi zespołami: Wisłą i Makkabi. Gintel szybko włożył pasiasty trykot. O skali jego talentu najlepiej świadczą dwa fakty. Reprezentował Polskę w igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku oraz debiutował w barwach pierwszego zespołu w wieku zaledwie 17 lat. Zastąpił wówczas zmożonego chorobą legendarnego Józefa Kałużę. Słynął z dobrego wyszkolenia technicznego, co widać było zwłaszcza przy rzutach karnych. Jego wyuczony zawód to architekt i w zasadzie w tym fachu się sprawdzał, bo należał do architektów przedwojennych sukcesów Pasów. Po zakończeniu kariery sportowej udzielał się jako działacz. Zanim trafił do Cracovii, toczył małe święte wojny z zespołem Makkabi.

Ludwik Gintel zmarł w Tel Awiwie w 11 lipca 1973 roku.

Polecamy uwadze tekst poświęcony Ludwikowi Gintlowi na Wikipasy

Foto: Wikipasy.pl