14 listopada 1876 r. w Krakowie urodził się Chaim Hilfstein syn Jakuba i Zofii zd. Rosner; działacz społeczno-polityczny, syjonista. Lekarz specjalista chorób wewnętrznych pracował min. w szpitalu św. Łazarza
Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie (1897), oraz medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat uzyskał w 1904 roku). W listopadzie 1918 roku członek Żydowskiej Rady Narodowej dla Zachodniej Galicji. Współzałożyciel w roku 1897 Związku Żydowskiej Młodzieży „Przed-świt-Haszahar” będącego pierwszym stowarzyszeniem syjonistycznym w Krakowie. Niemal przez cały okres międzywojenny obok Ozjasza Thona był jednym z liderów Organizacji Syjonistycznej Małopolski Zachodniej i Śląska. Był delegatem na kongresy syjonistyczne w Karlsbadzie (1921), Wiedniu (1925) oraz Bazylei (1927). Współzałożyciel Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Tarbuth” (1922). Od roku 1922 wchodził w skład władz Nowego Dziennika. Wiele uwagi poświęcał szkolnictwo wspierając je na wszystkich poziomach, za co został uhonorowany z okazji swoich 60 urodzin oraz 40-lecia pracy syjonistycznej, nadaniem jego imienia Gimnazjum Hebrajskiemu w Krakowie. Od roku 1929 został wybrany do zarządu Gminy Żydowskiej, gdzie reprezentował syjonistów. Po wybuchu wojny jako jeden z nielicznych krakowskich syjonistów został w Krakowie wchodząc w skład Żydowskiej Samopomocy Społecznej. W czasie pobytu w getcie uzyskał wraz z zoną przydział do grupy Żydów pracujących w „Deutsche Emailwaren-Fabrik” O. Schindlera, co uratowało życie jemu oraz jego żonie Marii. Warto podkreślić, że to właśnie Hilfstein pisał dokument, który uchronił Schindlera przed więzieniem.
Po wojnie nie zdecydował się na powrót do Polski i wyemigrował do Izraela. Zmarł 9 maja 1950 roku w Tel-Awiwie.
Na podstawie: Krakowianie. Wybitni Żydzi krakowscy XIV-XX w., Kraków 2006
Foto: Ghetto Fighters House Archive