W marcu 1917 r. w Kijowie urodziła się poetka Sara Polina Gincburg, córka Szymona Gincburga i Cecylii Sandberg znana, jako Zuzanna Ginczanka. Wyróżniała się intelektem, talentem, niezależnością oraz ekscytującą i egzotyczną urodą. Uważana była za jedną z najzdolniejszych poetek dwudziestolecia międzywojennego. Publikowała w „Wiadomościach Literackich”, „Skamandrze” oraz w „Szpilkach”, natomiast w 1936 r. wydała swój jedyny tomik poezji „O centaurach”. Wróżono jej ogromną karierę, której na przeszkodzie stanęła wojna i spowodowana nią przedwczesna tragiczna śmierć, która owiana jest do dzisiaj tajemnicą.

Jak pisze Ryszard Kotarba w artykule „Zuzanna Ginczanka: śmierć poetki. Historia okupacyjna” (Gazeta Wyborcza, 15.XII.2015), Ginczanka została najprawdopodobniej rozstrzelana w pierwszej połowie 1944 r. w Płaszowie. Ostatnia wiadomość o niej pochodzi z 18 kwietnia, a wiemy, iż 5 maja 1944 r. do obozu w Płaszowie przywieziono grupę więźniów. Niewielu spośród nich pozostawiono w obozie, a blisko 30 osób, przeważnie kobiet pochodzenia żydowskiego, natychmiast rozstrzelano. To, że w tej grupie znalazła się Zuzanna Ginczanka, jest bardzo prawdopodobne.

Zobacz: Zuzanna Ginczanka – śmierć poetki w KL Plaszow. Archiwalna środa

Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie