23 maja 1870 roku w Krakowie urodził się Ignacy Landau syn Mojżesz i Rebeki zd. Breiter. Absolwent gimnazjum św. Jacka w Krakowie (1887) i Wydział Prawa UJ (1891), doktorat (1893). Adwokat. Radny miasta Krakowa (1905-1924, 1926-1934). Trzykrotnie wybierany na urząd wiceprezydenta miasta Krakowa (1929, 1931, 1933). Zwolennik asymilacji współtwórca, wraz dr. A. Grossem, Stronnictwa Niezawisłych Żydów, członek Stronnictwa Polskiej Demokracji, poseł do Sejmu Krajowego z listy demokratów (1908-1913), rzecznik faktycznego równouprawnienia ludności żydowskiej, sygnatariusz odezwy żydowskiej z sierpniu 1914 roku, popierającej polskie dążenia niepodległościowe. Członek Rady Naczelnej Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, współzałożyciel Unii Narodowo-Państwowej. Członek Stowarzyszenia „Solidarność”, krakowskiego oddziału Stowarzyszenia „B’nei B’rith”. Inicjator utworzenia komitetu dla niesienia pomocy na rzecz ofiar krwawych zajść w Drohobyczu w czasie wyborów do Rady Państwa w 1911 roku, współtwórca i członek zarządu Towarzystwa Żydowskich Szkółek Freblowskich w Krakowie, inicjator założenia szpitala dla Żydów-legionistów, zorganizowanego ze składek społeczeństwa żydowskiego, członek honorowy ŻKS „Makkabi”. Sygnatariusz apelu o wsparcie budowy Muzeum Narodowego w Krakowie oraz członek Komitetu Obywatelskiego przy Zrzeszeniu Żydowskich Malarzy i Rzeźbiarzy, utworzonego „celem zdobycia odpowiednich funduszów dla umożliwienia Zrzeszeniu stworzenia Ośrodka Artystycznego wszystkich gałęzi sztuki”. Członek Żydowskiej Rady Wyznaniowej w Krakowie. Kawaler Orderu Polonia Restituta.

Ignacy Landau zmarł 23 lipca 1934 roku w Krakowie i jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej. W uznaniu zasług pogrzeb urządzono na koszt miasta.

czytaj więcej: Ośrodek Studiów nad Historią i Kulturą Żydów Krakowskich

Foto: Muzeum Krakowa