Z uwagi na zniszczenia spowodowane piątkową wichurą nowy cmentarz żydowski przy ul. Miodowej 55 będzie nieczynny do odwołania.
Decyzją Rady Miasta Krakowa z 7 lipca br., rabin Abraham Ozjasz Thon oraz lekarka psychiatra Maria Orwid zostali patronami skweru i ulicy w Krakowie. W przypadku skweru Abrahama Ozjasza Thona wnioskodawcą była Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie, natomiast ulicy Marii Orwid, krakowska przewodniczka Alicja Zioło. Maria Orwid (Maria Pfeffer) urodziła się 23 lipca 1930 roku w Przemyślu, była prekursorką psychiatrii rodziny i terapii w Polsce, uczennicą znanego krakowskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego. Stworzyła pierwszą w Polsce Klinikę Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie, którą kierowała przez wiele lat. Pochodziła z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Rodzice od najmłodszych lat poświęcali córce wiele uwagi, dbając o jej rozwój intelektualny. Po rozpoczęciu działań wojennych została wraz z rodziną przymusowo przesiedlona do getta, skąd w wyniku prześladowań wspólnie uciekają. Do końca wojny ukrywała…
9 lipca 1918 roku z inicjatywy rabina Ozjasza Thona ukazał się pierwszy numer Nowego Dziennika, jednej z największych gazet żydowskich wydawanych w języku osiedlenia w Europie. Jeszcze w czasie wojny, Nowy Dziennik drukowany był w Przywozie k. Morawy Ostrawskiej, a jego krakowskie biuro mieściło się przy ul. Stradom 13. W późniejszym czasie dziennik miał swoją siedzibę przy ul. Orzeszkowej w Krakowie.Początkowo pismo miało trudności w wolnej Polsce, gdyż upubliczniało wiadomości o zajściach antyżydowskich. Wielokrotnie posuwano się do przejmowania nakładu Nowego Dziennika a nawet palenia go na stosach. 9 stycznia 1919 roku władze Poczty w porozumieniu z wojskiem odebrały debit pocztowy na Galicję i Śląsk Cieszyński, co równało się zawieszeniu wydawania pisma. Ilustrowany Kurier Codzienny pisał wtedy, że Nowy Dziennik „którego szapalty zapełnione były kłamliwymi napaściami na Polaków,…
7 lipca 1942 r. Niemcy zamordowali około 1250 żmigrodzkich Żydów. „Większość Żydów stawiła się na placu Bala – miejscu wskazanym przez Niemców. (…) Spośród zgromadzonych wybrano 750 osób, które otrzymały zgodę na pozostanie w miasteczku, co potwierdzono odpowiednim stemplem w dokumentach. Pozostałych przeznaczono na śmierć. Wśród nich znajdowali się starcy, chorzy i kalecy, figurujący na liście dostarczonej Niemcom przez Judenrat, a następnie rozszerzonej o innych ludzi w podobnym wieku. Oprawcy ocenili ich po wyglądzie, wyciągając z szeregów za pomocą lasek. Za zbyt wolne wykonywanie poleceń niemieckich bito ludzi pejczami, pałkami, a nawet butelkami. Około 1000-1250 osób wyselekcjonowanych przewieziono ciężarówkami do lasu koło Hałbowa i rozstrzelano. Pozostałych wysiedlono do Jasła”. Również 7 lipca 1942 r. miała miejsce pierwsza akcja likwidacyjna rzeszowskiego getta. Tego dnia w mieście Niemcy zamordowali…
3 lipca 1883 roku w Krakowie urodziła się Sara Schenirer córka Becalela i Róży zd. Lach: działaczka oświatowa i społeczna, twórczyni systemu szkół Bajs Jakow. Dorastała – jak pisze Sean Martin – w głębokim przywiązaniu do religii, choć marzyła także o świeckim wykształceniu – niedostępnym jednak w tym czasie dla Żydówki. Ponieważ nie miał możliwości pogłębienia wiedzy z przedmiotów świeckich, została słuchaczką wykładów prowadzonych po polsku, organizowanych przez polskie działaczki oświatowe. Pod wpływem rabina Flescha, którego spotkała w Wiedniu w Krakowie założyła w 1917 roku szkołę dla dziewcząt, przy ul. Katarzyny 1, która z biegiem lat szybko się rozrastała. Pomimo tego, że działalność szkoły była sprzeczna z rolą kobiety w tradycyjnych rodzinach żydowskich, uzyskała wielkie wsparcie w środowisku. Do jednych z najznamienitszych zaliczyć trzeba senatora Mojżesza Deutschera.…
Podziękowania z kilkuletnią pracę w Radzie Społecznej ds. Utworzenia Muzeum – Miejsca Pamięci na terenie byłego KL Plaszow, dla Przewodniczącego Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie Tadeusza Jakubowicza, przesłane przez Prezydenta Miasta Krakowa prof. dr-a hab. Jacka Majchrowskiego.
2 lipca 1864 r. w Drohobyczu urodził się Leon Sternbach syn Józefa; profesor filologii klasycznej UJ, bizantynista, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Uczęszczał do gimnazjum w Drohobyczu. Następnie podjął studia na uniwersytetach w Lipsku i Dreźnie (1882-1883) oraz w Wiedniu (1883-1885), gdzie uzyskał doktorat. Habilitację i docenturę uzyskał na Uniwersytecie Lwowskim w 1889 r. Jednak zawodowo i naukowo związał się na całe życie z Uniwersytetem Jagiellońskim. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1892 r., profesora zwyczajnego w 1897 r. W 1935 r. przeszedł na emeryturę, otrzymując tytuł profesora honorowego. W roku akademickim 1904/1905 pełnił ponadto funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. Od 1893 r. był członkiem AU, potem PAU. W 1918 r. odebrał doktorat honoris causa krakowskiej uczelni.Leon Sternbach uważany jest za jednego z najwybitniejszych bizantynistów na świecie, albowiem przyczynił się do…