11 maja 1913 r. w Sławucie urodził się Włodzimierz Sztejn (Stein), syn Nauma. 

Sławuta była miastem, w którym etnicznie dominowali Żydzi, stanowiąc około 1870 r. niemal 65% ogółu mieszkańców. W okresie międzywojennym znajdowała się w granicach ZSRR, będąc miasteczkiem położonym przy granicy z Polską. Podczas II wojny światowej Niemcy zamordowali niemal wszystkich żydowskich mieszkańców ówczesnej Sławuty, a jednym z niewielu, którzy przeżyli, był właśnie Włodzimierz Sztejn.


Po agresji niemieckiej na ZSRR 22 czerwca 1941 r., jako żołnierz Armii Czerwonej, trafia do niewoli. Aby zatrzeć swoje żydowskie pochodzenie, niszczy dokumenty, ale musi jeszcze wytłumaczyć obrzezanie. Właściwie na poczekaniu tworzy swoje fikcyjne muzułmańskie korzenie. Od tego momentu zaczyna funkcjonować jako czerkieski żołnierz Armii Czerwonej, Emir Al Husein. Znając podstawy języka arabskiego oraz modlitwy muzułmańskie, przez wiele dni skutecznie udowadnia otaczającemu go światu, że nie jest Żydem. Podczas jednego z transportów ucieka i znajduje schronienie u polskiego chłopa, tam doczekuje wyzwolenia. 


Po wojnie zamieszkał w Krakowie, służąc lokalnej społeczność swoim religijnym wykształceniem, prowadził modlitwy w synagodze Remu, jak również pełnił rolę kantora.

Zmarł 16 lipca 2013 r. w Krakowie i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej w Krakowie.