17 czerwca 1891 r. w Kołomyi urodził się Jakub Stendig syn Anschela; krakowski architekt (budynki przy Wietora 7 oraz ul. Komorowskiego 5, Karłowicza 13, Metalowców 3), absolwent Wydziału Budownictwa Krakowskiej Szkoły Przemysłowej w 1915 r., studiował również na Wydziale Architektury ASP w Krakowie uzyskując tytuł koncesjonowanego budowniczego w 1931 r. W czasie okupacji zmuszany przez Niemców do rozbudowy infrastruktury obozu koncentracyjnego w Płaszowie. 


Zaraz po rozpoczęciu wojny krakowska Gmina Żydowska powierzyła mu zorganizowanie i kierownictwo Oddziału Budowlanego. Stendig ponadto, samorzutnie podjął się akcji ratowania zabytków z synagog. Zbierał przedmioty i dokumenty a następnie przystąpił do inwentaryzacji (zebrano liczne zabytki liturgiczne, w tym około 150 Tor, zasłony i lambrekiny, złote wieka do świętych skrzyń, świeczniki, menory, obrusy, antyczne pinkasy (kroniki), zbiór haftów z Remu i inne cenne przedmioty codziennego i odświętnego użytku). Dzięki staraniom Stendiga, wniesiono prośbę o zezwolenie na wywóz do getta pozostałego inwentarza ruchomego i przewieziono część ławek, stołów, dużo cenniejszych ksiąg i modlitewników. Stendig zaproponował tymczasowy schowek w miejscu trudno dostępnym, na poddaszu hali przedpogrzebowej nowego cmentarza gminy krakowskiej (ul. Abrahama), gdzie umieszczono cenne przedmioty. Miejsce wydawało się bezpieczne, nikt nie przypuszczał, że wkrótce obiekt znajdzie się w centrum przyszłego obozu koncentracyjnego. Niemcy nie zdawali sobie sprawy, z faktu, iż ukryte są tam skarby, które niestety odkryto i wywieziono. W 1941 r. Niemcy zamknęli stary cmentarz przy Miodowej i szybko zaczęły siędewastacje oraz grabieże. Stendig po wojnie starał się odzyskiwać sprzedane nagrobki z różnych miejsc w mieście i przenosić je na Miodową. Po likwidacji getta w marcu 1943 r, trafił do obozu pracy w Płaszowie, do zarządu budowy obozu (Bauleitung). Pracował przy najważniejszych obiektach (piekarnia, łaźnia czy koszary). Po wojnie natychmiast przystąpił do opisywania i utrwalania historii krakowskich Żydów. Wraz z rodziną w 1948 r. wyjechał do Izraela, niestety przejścia wojenne i choroby spowodowały przedwczesną śmierć w 1952 r.


Stendig na pełnionych stanowiskach dał się poznać jako wytrawny fachowiec i człowiek ogromnych zasług dla gminy i całej społeczności. Jego liczne działania służyły ogółowi, i gdy ukrywał zabytki kultury żydowskiej, czy ratował przed zniszczeniem cmentarz przy Miodowej, a także w Płaszowie, gdzie rozbudowywał infrastrukturę obozową, która służyła wszystkim więźniom i docelowo ułatwiała życie. W tych środowiskach był przykładem człowieka uczciwego i do końca wiernego swoim zasadom. W obozie nie układał się z prominentami, od których tak wiele zależało, stąd miewał kłopoty i za to zapłacił wysoką cenę. Odrzucony z tzw. listy Schindlera, w konsekwencji trafił z najbliższymi do zwykłego transportu.

Notatkę sporządzono na podstawie badań Ryszarda Kotarby.