23 lipca 1930 r. w Przemyślu urodziła się Maria Orwid (Maria Pfeffer), była prekursorką psychiatrii rodziny i terapii rodzinnej w Polsce, uczennicą znanego krakowskiego psychiatry prof. Antoniego Kępińskiego. Stworzyła pierwszą w Polsce Klinikę Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie, którą kierowała przez wiele lat.

Pochodziła z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Rodzice od najmłodszych lat poświęcali córce wiele uwagi, dbając o jej rozwój intelektualny. Po rozpoczęciu działań wojennych została wraz z rodziną przymusowo przesiedlona do getta, skąd w wyniku prześladowań wspólnie uciekają. Do końca wojny ukrywała się na „aryjskich papierach” we Lwowie. Po wyzwoleniu przeniosła się do Krakowa, gdzie po zdaniu matury podjęła studia na Wydziale Lekarskim UJ. Po ukończeniu studiów ze specjalizacją w dziedzinie psychiatrii otrzymała pracę w krakowskiej Klinice Psychiatrycznej. W latach 1959-1964 wraz z prof. Kępińskim stworzyli tak zwany program oświęcimski, który dotyczył więźniów obozów koncentracyjnych. Prowadziła również badania nad drugim i trzecim pokoleniem polskich Żydów, których rodzice w czasie II wojny światowej przebywali w gettach, w obozach lub w ukryciu. Nigdy nie zdecydowała się na założenie rodziny. Z pewnością jednym z ważnych powodów tej decyzji była śmierć jej ośmioletniego kuzyna Ludwika w 1942 roku.

Maria Orwid zmarła 9 lutego 2009 r. w Krakowie. Pochowana jest na nowym cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej w Krakowie.

Czytaj więcej: Maria Orwid (1930-2009) [w:] Uczeni żydowskiego pochodzenia we współczesnych dziejach Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2014