18 czerwca 1864 r. w Warszawie urodził się Władysław Natanson; profesor fizyki, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Natansonowie od pokoleń byli rodziną warszawskich bankierów i przemysłowców. Członkowie rodu byli między innymi współzałożycielami oraz prezesami Banku Handlowego w Warszawie czy też stawali na czele Giełdy Warszawskiej. Jego ojciec Ludwik Natanson był lekarzem, jak również w latach 1871-1896 Prezesem Warszawskiej Gminy Żydowskiej. Władysław Natanson po ukończeniu gimnazjum podejmuje studia na Uniwersytecie w Petersburgu na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Naukę kontynuuje w Cambridge, Glasgow. Dwukrotnie wyjeżdża do Dorpatu. Na tamtejszym uniwersytecie otrzymuje kolejno stopnie magistra i doktora fizyki. W 1888 r. powraca do Warszawy. W 1891 r. broni pracę habilitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim i wiąże się na stałe z tą uczelnią. Na przełomie roku 1902/1903 zostaje profesorem zwyczajnym. W 1907 r. zostaje wybrany na stanowisko dziekana Wydziału Filozoficznego UJ. W latach 1913-1930 był kierownikiem Katedry Fizyki Matematycznej. W roku akademickim 1922/1923 powierzono mu funkcję rektora UJ. Przedmiotem jego badań były: teoria kinetyczna gazów, termodynamika procesów nieodwracalnych i jej zastosowania do hydrodynamiki płynów lepkich, teoria elektronów, teoria promieniowania i optyka. Opublikował około 240 prac. Oprócz fizyki teoretycznej pasją jego życia była historia nauki. Krąg jego zainteresowań był jednak ogromny, wszechstronnością swoich zamiłowań przypominający wielkich myślicieli epoki Renesansu. W jego dorobku oprócz prac naukowych znalazło się kilkadziesiąt prac literackich – był „matematykiem wśród humanistów”. Od 1965 roku jego imię nasi jedna z krakowskich ulic.


Zmarł 26 lutego 1937 w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie