17 listopada 1913 r. w Łodzi urodził się Aleksander Bardini (wł. Bardyni) syn Józefa; aktor, reżyser oraz pedagog.
W młodości Bardini występował w kwartecie smyczkowym (skrzypce) w Żydowskim Stowarzyszeniu Muzycznym „Hazomir”. Potem związał się z teatrem. W latach 1932-1935 studiował aktorstwo w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie, a następnie reżyserię (1936-1939). Jego nauczycielami byli Leon Schiller i Aleksander Zelwerowicz. Wojnę spędził we Lwowie. Od września 1939 r. do czerwca 1941 r. pracował w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie. Po wkroczeniu Niemców zmuszony został do osiedlania się w lwowskim getcie, z którego uciekł na tzw. aryjską stronę, gdzie znalazł schronienie, aż do po ponownego zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie w lipcu 1944. 


Aleksander Bardini zmarł 30 lipca 1995 w Warszawie i jest pochowany w katakumbach na Starych Powązkach.

Zdjęcie pochodzi z zasobu Narodowego Archiwum Cyfrowego.