19 maja 1883 r. w Przemyślu urodził się Maksymilian Rose syn Eliasza; lekarz neurolog, neuroanatom oraz psychiatra. Profesor neurologii i psychiatrii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

Maksymilian Rose ukończył studia medyczne z wyróżnieniem na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W późniejszym okresie pobierał nauki w wielu europejskich klinikach. Min. w latach 1911–1912 był asystentem w kantonalnym Zakładzie dla Umysłowo Chorych w Rheinau w Szwajcarii. Od 1912 pracował w pracowni neurologicznej Zakładu Anatomii Opisowej UJ. W okresie I wojny światowej był lekarzem batalionowym w Legionach Polskich, a następnie kierował oddziałem neurologiczno- psychiatrycznym szpitali garnizonowych w Przemyślu i Krakowie. Prowadził też praktykę lekarską. W 1925 r. obejmuje stanowisko kierownika oddziału w Instytucie Cesarza Wilhelma w Berlinie. W 1928 r. został docentem neurologii Uniwersytetu Warszawskiego. Podejmuje również pracę w Szpitalu Psychiatrycznym w Tworkach. W 1931 r. zostaje powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie gdzie kieruje Katedrą Psychiatrii. 

Maksymilian Rose był jednym z założycieli i pierwszym dyrektorem Polskiego Instytutu Badań Mózgu w Warszawie, członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności oraz Kuratorem Stowarzyszenia Medyków Studentów Żydów 

Zmarł 30 listopada 1937 r w Wilnie. Maksymilian Rose został pochowany w rodzinnym grobowcu na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie.


Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego (Zdjęcie portretowe oraz zdjęcia z uroczystości pogrzebowych w Krakowie)